I No Phone

Niet zozeer I, maar meer mijn zoon… een luchtig bericht over het doorbreken van een overtuiging. Prettige vakantie nog.

Het was de eerste dag van onze vakantie, toen nog in Slovenie. Een zwart scherm toonde zich op de telefoon van mijn zoon. Screen of death… dat kun je wel zeggen. De telefoon zelf is nog actief, echter blijft het scherm zwart. Google geeft een diversiteit aan oplossingen. Helaas werken deze allemaal niet. 

Het lukt ons nog om de telefoon blindelings te verbinden met mijn laptop. Yes, wellicht biedt dit uitkomst, na een aantal pogingen is de backup gemaakt. Dat is alsvast een kleine zorg minder. Vervolgens een update van de software op de telefoon via de laptop, ook dat lukt. Yes.. nu zal het zich wel oplossen…. maar helaas nog steeds een zwart scherm. 

Dan moet het hardwarematig zijn, een losse connector of zoiets. Mijn reparatiesetje heb ik niet bij me, zelf repareren is dus nu geen optie. Snel via Google maps een reparateur zoeken…. Voor als we in Kroatie zijn. 

Een puberzoon zonder telefoon, een digitale amputatie, het ging heel abrupt. Angst in zijn ogen, het zal toch niet, niet nu, niet hier…. wat doet de wereld mij aan. Hoe gaat hij uberhaupt de twee dagen in Slovenie overbruggen, zonder telefoon…. Het moet natuurlijk wel leuk blijven ?

Ik stel mijn grote hart open en besluit een geste te doen, neem mijn telefoon maar. Zet er Snapchat op en doe je ding. Gelukkig had ik mijn iPad ook bij me, zodat ik bij behoefte aan een endorfine stoot, snel mijn iPad kon openen. Dit gaf ook mij voldoende rust voor nu.

In Kroatie hebben we na twee dagen nog een poging gedaan om de telefoon van mijn zoon te laten repareren. In een te krap winkeltje zonder Airco stonden we geduldig te wachten, nog een stuk of vijf wachtende voor ons. Een mooi moment om te verbinden met de lokale mensen. Eindelijk aan de beurt vertelt de goede man dat hij de telefoon kan opsturen ter reparatie. Dat gaat hem niet worden.. “Do you know a repairshop nearby?” Yep, zo’n half uur rijden hiervandaan. 

Ik dacht… eigenlijk mis ik mijn telefoon helemaal niet, als ik er af en toe een blik op kan werpen, dan vind ik zo ook prima. Ik zeg tegen mijn zoon, we kijken de komende dagen wel ff of we daar naar toe gaan, met een uitje of zo, en voeg er aan toe dat hij mijn telefoon gewoon kan gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan. Uiteindelijk hebben we de telefoon niet meer ter reparatie aangeboden. Het was prima en heerlijk om de telefoon juist niet op zak te hebben.

Ik had dit niet verwacht, maar raad het iedereen een aan om te proberen. 

Het heeft me aan het denken gezet. Na mijn vakantie wil ik van dit bewustzijnsmoment de vruchten blijven plukken en ga ik mijn telefoon tussen 21:00 en 7:00 uur blokkeren. Dan is het een echte challenge en ook meteen een trigger om rond 22 uur naar bed te gaan. Ik ben benieuwd wat dit mij gaat brengen. Keep you posted. Ervaringen delen mag!

#bewustwording #metime #sleepbetter